Van rock bottom tot rock star
Vorig jaar in januari besloot ik mijn weg van leven in armoede naar financiƫle onafhankelijkheid, een weg vol hobbels en obstakels op te schrijven. Om het te delen met de wereld. Om anderen te behoeden voor de fouten die ik maakte en de valkuilen waar ik inviel.
Ik ging zitten en daar was mān verhaal. BAM. Als vanzelf stond het op papier. I own this f*cking shot dacht ik.
Helaas, een schrijf- en uitgeefproces is er een van vallen en opstaan, van volharden, van incasseren en uiteindelijk floreren.
Mijn verhaal was af. Het had alleen geen structuur, geen kop of staart. Ik liep bij toeval (waar ik dus helemaal niet in geloof) weer tegen Tess aan. We werkten samen bij Sanoma en hadden altijd een goede klik. Zij werd mijn schrijfcoach. Met haar liefdevolle, opbouwende kritiek (want hoe zeg je anders netjes dat het stuk gewoon crap is š)āen steekhoudende aanwijzingen begon mijn verhaal āvan rock bottom tot rock starā steeds meer op een boek te lijken. Ik kwam mezelf flink tegen tijdens het proces van schrijven. Het haalde oude wonden open die kennelijk toch niet zo goed geheeld waren. Het gaf me ook nieuwe inzichten. Zo dacht ik dat ik zo hard werkte omdat ik heel erg me best deed om gezien te worden. Nu blijkt dat ik een grote angst voor falen had ontwikkeld. DĆ”t was de reden dat ik zo hard, en het liefst achter de schermen (lekker verstoppen, dan zie je me niet), werkte. Ik was bang om fouten te maken en om straf te krijgen, afgestraft te worden.
Mijn zoektocht naar een uitgever werd een marathon āover mijn eigen schaduw heenstappenā. Als een uitgeverij Ć¼berhaupt al reageerde was de reactie meestal āpast niet in ons portfolioā. Een uitgeverij vond dat ik niet invloedrijk genoeg was, te weinig volgers op IG, een te klein bereik. Het raakte me heel erg. Want het klopt hoor, ik heb geen mega base aan volgers (IG 1000-1500 volgers per account en LI kleine 2000 contacten), maar ik heb wel een trouwe base. En alle volgers zijn echt, niks ervan is gekocht, in tegenstelling tot veel nieuwe auteurs met groot IG bereik. Zo wil ik niet zijn. En toch voelde ik me afgewezen. Ik had het zo graag gewilde, bij deze uitgeverij. Zo leerde ik om te incasseren en over te stappen op een uitgeverij die jonge (lees: debuut) auteurs een kans geeft te lanceren. Ook bij deze uitgeverij liep ik vaak tegen de muur want stroperig, traditioneel, langzaam, onduidelijk, slechte communicatie. Het vergde veel van mijn geduld en perfectionisme. Ik leerde door te ademen en te blijven geloven in de goede afloop. Veel ging er niet goed, maar een ding is er. Mijn boek. The Money Issue. In een andere vorm dan ik het voor me zag. Maar hij is er. Mijn kind. Mijn boek. The Money Issue.
Ik ben dankbaar en trots op het resultaat. Ik wens iedereen met een droom om een boek te schrijven, een latent verlangen naar een eigen boek, ervoor te gaan. Kom vooral bij me langs voor tips & trucs. Ik kan er een boek over schrijven š