top of page

Hoe Parentificatie Je Relaties en Geldgedrag Beïnvloedt

Afgelopen week was het weer Geldopstellingendag.

 

Bijzonder en magisch. Bijzonder magisch.

 

Wat deze dag duidelijk naar voren kwam was dat we vaak niet inzien dat we onbewust de verkeerde rol hebben ingenomen in het gezin.

 

Door onmacht, emotionele onvolwassenheid en afwezigheid van onze ouders zijn we vaak de beschermer van het gezin geworden zelfs, of juist, als we onszelf onveilig voelde.

 

De waarheid is, velen van ons zijn zo opgegroeid. Of we nou de oudste of de jongste uit het gezin zijn, we voelen de last van de wereld op onze schouders al van jongs af aan.

 

Instinctief wisten we dat we onze broers en zussen moesten helpen, een therapeut voor onze ouders moesten zijn of onze eigen gevoelens moesten onderdrukken omdat we niemand tot last wilden zijn. Ik was bijvoorbeeld de jongste in het gezin en nam deze rol op me, maakte mezelf heel klein, had een zacht stemmetje en sloop door het huis om maar geen olie op het vuur te gooien.

 

Maar wat we als kind eigenlijk nodig hadden was:

 

- Iemand die ons vroeg of het goed met ons ging of die ons hielp om te begrijpen wat we voelden

 

- Iemand die opmerkte dat we ons alleen, bang of geïsoleerd voelen

 

- Troost en steun tijdens stressvolle momenten

 

- Een emotioneel volwassen en consequente ouder die ons voorbeeld was

 

- Gezonde communicatie binnen onze familiestructuur waar we problemen erkenden en ons er samen doorheen werkten

 

Dit zijn dingen waardoor we ons als kinderen veilig en fijn voelen.

 

Als we deze dingen niet krijgen, hebben we eigenlijk te maken met een onbewuste rolverwisseling:

 

We worden geparentificeerd.

 

Parentificatie is wanneer we een ‘kleine volwassene’ in de familie worden. Een kind stapt dan op de plek naast de ouder waar er ruimte is. Vaak gaan meisjes de plek naast vader innemen en jongens de lege plek naast moeder. Dit gebeurt meestal als een van beide ouders afwezig is. Fysiek afwezig door een scheiding, overlijden of bijvoorbeeld werk in het buitenland van vader. Of door emotionele afwezigheid ‘papa was er wel, maar niet echt, want zat altijd achter de krant of in z’n kantoortje’.

 

Eenmaal gedwongen in deze rol:

 

1. Worden we hyperwaakzame ‘gedachtenlezers’. Als we opgroeien als ‘kleine volwassene’ worden we ons hyperbewust van iedereen om ons heen. Dit is onze poging om het gedrag, de stemmingen en emoties van mensen te voorspellen en je daarop onbewuste af te stemmen. Stel dat je bent opgegroeid in een gezin waar je moeder zich regelmatig hulde in stilzwijgen of je vader een explosief humeur had. Voor jou als kind is de band met een ouder een basisbehoefte. Natuurlijk begin je onbewust elk teken op te pikken dat je moeder dichtklapt of je vader ontploft. Het scannen van een ruimte als je ergens binnenkomt, het afstemmen op de energie van anderen en ook het overnemen van de energie van anderen (afstemmen dus) worden je tweede natuur.

 

2. En ‘people pleasers’: Chronisch mensen behagen is eigenlijk een patroon van zelfverraad dat we op jonge leeftijd aanleren. Zolang we de mensen om ons heen tevreden kunnen houden, zijn we veilig. Natuurlijk is deze aanpassing nuttig in de kindertijd (als we papa niet overstuur maken, zal hij niet in een woedecyclus terechtkomen), maar als volwassenen brengt het ons in situaties waarin we ons haatdragend, uitgeput en uitgeput voelen. De meeste mensen die van jongs af aan geparentificeerd zijn, zullen zeggen: "Ik ben zo moe van het geven" of ze hebben het gevoel dat er constant van hen geprofiteerd wordt. Dit komt door een gebrek aan grenzen en het intense schuldgevoel dat ze hebben gekregen omdat ze "egoïstisch" zijn.

 

3. En zoeken we vrienden en partners die "gered" moeten worden: In mijn praktijk heb ik met ondernemers gewerkt op wie als kind zwaar werd geleund. Na verloop van tijd ontwikkelen ze een hele identiteit als "de verzorger" of de "fixer". De Verzorger is ook een van mijn 8 destructieve geldtypen [download hier] Verzorgers geven heel graag, ook geld aan anderen, om zelf een goed gevoel te krijgen. Ze voelen zich prettig in deze rol (het is vertrouwd), maar na verloop van tijd creëert de onevenwichtigheid van te veel geven disfunctionele patronen in hun relaties. Relaties met familie, vrienden en met geld. Om gezonde relaties te hebben zijn er autonome volwassenen nodig die zowel consequent als betrouwbaar zijn.

 

Als je dit leest en denkt: dit ben ik, dan is er hoop.

 

JIJ KAN DEZE ROLVERWISSELING OPLOSSEN EN HELEN

 

Laten we eens praten over het hoe...

 

Allereerst wil ik zeggen dat er geen quick fixes zijn. Toen we onbewust de keuze maakten de beschermer van het gezin te zijn hebben we een identiteit gecreëerd waar een reeks aan gevoelens, emoties, overtuigingen, patronen en gedragingen aan kleven die we ons leven hebben meegesleept. Tot aan het nu.

Wat ik je zou adviseren te doen?

1.     Zoek hulp bij het afleren van het mantra ‘ik ben een last’, ‘ik ben lastig’, ‘mijn behoeftes doen er niet toe’, ‘ik ben niet goed genoeg’, ‘ik heb niet genoeg’ (wat een gevolg is van je niet goed genoeg voelen), ‘ik doe er niet toe’

 

2.     Maak afspraken met jezelf – in kleine stappen – ‘ik leen geen geld meer uit aan anderen’ bijvoorbeeld.

 

3.     En maak het commitment naar jezelf om in je eigen rol op je eigen plek te gaan staan. Niet naast, niet boven maar onder je ouders in de stamboom, naast je broers/zussen. Zo kunnen jouw ouders jouw ouders zijn en jouw sibblings jouw siblings en jouw kinderen jouw kinderen. Als iedereen in het systeem op zijn eigen juiste plek staat dan kan het stromen. Ik maak de vergelijking, en die hoorde ik weer bij Els van Steijn, met een champagnetoren. Netjes gestapeld met alle glazen op de juiste plek vloeit de champagne in alle glaasjes van boven naar onder. Als je er een glaasje uittrekt dondert de hele boel in elkaar.

 

Over parentificatie, opstijgen in de stamboom en vloeiend en rijkelijk stromen van vreugde, energie, geld, vrijheid en liefde. Dit wilde ik graag met je delen.

 

Doe mee met Geldopstellingendag op 20 november, en omdat deze bijna vol is denk ik erover om nog een extra datum open te zetten in oktober nog. Pak de laatste november tickets of geef me een seintje als je bij de oktober groep zou willen zijn. Of kom bij me langs voor een 1:1 consult.




42 weergaven0 opmerkingen

Comments


bottom of page